Όχι άλλα “κροκοδείλια δάκρυα” για την δημοσιογραφία! Βαρεθήκαμε…

Παρακολουθούμε  τις τελευταίες 48 ώρες την “τηλεδιαμάχη” που έχει να κάνει με την σύλληψη διευθυντικών στελεχών του ομίλου Παραπολιτικά. Η υποκρισία μας …ξεχειλίζει. Πρώτα απ΄ όλα των δημοσιογράφων… Κάθε Πέμπτη στα δικαστήρια της Ευελπίδων συνάδελφοί μας σύρονται για να αποδείξουν ότι …δεν είναι ελέφαντες! Χιλιάδες αγωγές έχουν κατατεθεί εναντίον δημοσιογράφων, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν στόχο να τους κάνουν να σωπάσουν. Όσοι τις καταθέτουν γνωρίζουν ότι από τους δημοσιογράφους δεν έχουν να εισπράξουν. Αλλά για δυο,τρία ή και τέσσερα χρόνια που κάνει να εκδικαστεί μια αγωγή  νομίζουν ότι τους έχουν στο χέρι. Και εδώ που τα λέμε τους έχουν.

Και δεν είναι μόνο οι αγωγές. Πολλοί δημοσιογράφοι έχουμε βρεθεί στα δικαστήρια με κατηγορίες εξόφθαλμα στημένες.Μέχρι να το αποδείξουμε ταλαιπωρηθήκαμε αφάνταστα .

Δεν διαπιστώσαμε καμία ευαισθησία. Δεν είδαμε καμία εκδήλωση συμπαράστασης. Δεν ακούσαμε την ΕΣΗΕΑ που φαίνεται ότι συμπαρίσταται από …βαθμό αρχισυντάκτη και πάνω.

Ο καθένας μας πέρασε μόνος την περιπέτειά του…

Αναφερόμαστε και το τονίζουμε αυτό σε δημοσιογράφους που με τα δημοσιεύματά τους επιχείρησαν να διερευνήσουν και ν΄ ανοίξουν υποθέσεις κι όχι…κρεβατοκάμαρες .Για να μην τα μπλέκουμε. Μιλάμε για τα “χλωρά” που δεν πρέπει να καίγονται μαζί με τα “ξερά”.

Προφανώς και δεν είναι ευχάριστο να βλέπεις δημοσιογράφους να συλλαμβάνονται.Αλλά δεν είναι και αποδεκτό να ανέχεσαι ως επαγγελματίας να μην υπάρχουν όρια και φραγμοί στην άσκηση αυτού που κάποτε ήταν λειτούργημα ,όπως έλεγαν . Η λεγόμενη τέταρτη εξουσία δεν υπάρχει για να “εκτελεί”.Υπάρχει για να ελέγχει τις άλλες τρεις που προηγούνται.

Οι δημοσιογράφοι φταίμε πρώτα απ΄ όλους για τις παρεκτροπές,γιατί τις αντιμετωπίσαμε πάντα με λογική “συντεχνιακή”. Κάναμε ότι δεν ακούγαμε ,δεν βλέπαμε,δεν διαβάζαμε,για να μην έρθουμε σε δύσκολη θέση να καταδικάσουμε. Δεν καταλάβαμε ποτέ και ακόμη δεν έχουμε καταλάβει ότι αυτή η στάση “εκτελούσε” τη δουλειά όλων μας. Δεν αντιληφθήκαμε ότι πολύ γρήγορα το μοντέλο του δημοσιογράφου “όλα τα σφάζω,όλα τα μαχαιρώνω” ,θα εξαπλωνόταν σαν ιός. Όπως κι έγινε. Δεν είδαμε τον κίνδυνο της απόλυτης απαξίωσής μας στα μάτια και στ΄ αυτιά του κόσμου. Και τώρα που το ζούμε πάλι δεν δείχνουμε ικανοί να το αντιμετωπίσουμε.

Όσο για τους πολιτικούς και τους πολιτικάντηδες που έχουν σπεύσει να κάνουν ουρά για να θρηνήσουν για την “ανεξαρτησία του Τύπου” τι να πούμε; Έλεος! Αν δεν θελουν να βλεπουν δημοσιογράφους με χειροπέδες, γιατί δεν πάνε στη Βουλή να αλλάξουν το νόμο; Γιατί δεν ασχολήθηκε ποτέ κανένας τους με τον εξορθολογισμό του νόμου περί αγωγών εναντίον δημοσιογράφων,ώστε να φθάνουν προς εκδίκαση αυτές που πραγματικά έχουν βάση. Ακόμη και οι τελευταίες “διορθώσεις” που έγιναν προς αυτή τη κατεύθυνση είναι ανεπαρκέστατες και το γνωρίζουμε από πρώτο χέρι εδώ στο Militaire.gr. Ρεπορτάζ που παρουσίαζε ΜΟΝΟ επίσημα έγγραφα προσπαθεί να αντιμετωπιστεί …με αγωγή! Ας αφήσουν τα δάκρυα και τους οδυρμούς! Όλοι τους βολεύονται με την κατάσταση και αν τους προκύψει θέμα θα αξιοποιήσουν στο μέγιστο βαθμό το νομικό πλαίσιο που υπάρχει. Όπως έχουν δικαίωμα ασφαλώς…

Συνεπώς για να μην πολυλογούμε. Όχι δημοσιογραφία με χειροπέδες αλλά όχι να αφήσουμε και την δημοσιογραφία στο απόσπασμα. Εκτελείται κάθε μέρα κι εμείς οι δημοσιογράφοι απλά παρακολουθούμε το θάνατό της.