Οι “εξοπλιστικές προσκλήσεις” του Δεκαπενταύγουστου στο Αιγαίο

Άλλες εποχές, τότε που κάποιοι -όχι όλοι- “έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα”, αυτές τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου, στα κοσμικά νησιά “έσκαγαν” μύτη οι “φυλές των εξοπλισμών”. Οι επιχειρηματίες του χώρου εκμεταλλεύονταν τη ραστώνη του Δεκαπενταύγουστου για λίγες μέρες διακοπών στη Μύκονο -κυρίως- αλλά και σε άλλα νησιά. Συνήθως των Κυκλάδων,που γενικώς έχουν παράδοση στους εξοπλισμούς. Μην ξεχνάμε ότι στη Σίφνο είχε κλειστεί η συμφωνία για τους πυραύλους Scalp,μια από τις λίγες καλές και χρήσιμες αγορές…

Οι “οπλάδες” όπως είχε καθιερωθεί να λέγονται από τα ΜΜΕ, εμφανίζονταν με τα εντυπωσιακά τους σκάφη και γενικώς έκαναν αισθητή τη παρουσία τους.Επειδή ήταν και “εργασιομανείς” -ή αχόρταγοι- συνδύαζαν τις ημέρες των διακοπών με δουλειά…Που είχε να κάνει κυρίως με τον σχεδιασμό για τα επόμενα προγράμματα που ήθελαν ή για το πως θα “ξεκολλήσουν” αυτά που ήδη έτρεχαν. Άνοιγαν τα πολυτελή σπίτια τους ή τα σκάφη τους στους “σωστούς ανθρώπους”. Δηλαδή σ΄ εκείνους που πίστευαν ότι μπορούσαν να παίξουν ρόλο για να “τρέξουν” τα προγράμματα που ΄χαν στο μυαλό τους. Οι προσκλήσεις γίνονταν αφού οι “σωστοί άνθρωποι” είχαν “ακτινογραφηθεί”. Τι επιθυμίες ή προβλήματα προς επίλυση είχε ο καθένας ήταν πολύ χρήσιμες πληροφορίες για τους οικοδεσπότες…Μεταξύ μεζέδων και καλού κρασιού -δεν προτιμούν το ούζο- σε παραλιακές ταβέρνες οι οικοδεσπότες κάτι ζητούσαν και έπρεπε κάτι να ΄χουν να δώσουν.Έδιναν πάντα πολλές υποσχέσεις ότι το θέμα ή τα θέματα του καλεσμένου μπορούσαν να θεωρηθούν λυμένα.Εννοείται πως  τίποτα δεν έλυναν ποτέ…Ήταν μυθικοί παραμυθάδες.

Το “παραμύθι” των “χρυσών εξοπλισμών” τελείωσε καιρό. Αρκετοί από τους “οπλάδες” έχουν θέματα με τη δικαιοσύνη η οποία και θα τους κρίνει. Εξακολουθούν να πηγαίνουν στα νησιά τους αλλά χωρίς να κάνουν θόρυβο και αποφεύγοντας τις προσκλήσεις…

Αυτές τις έχουν αναλάβει πια τα “τρεχαντήρια” τους. Αυτοί που έχουν την ευθύνη να βρίσκουν “δουλειές”, τώρα που ΄χουν πέσει “αναδουλειές”. Να δημιουργούν προγράμματα που ΄χουν να κάνουν με τη συντήρηση ή τους εκσυγχρονισμούς. Κάτι τέλος πάντων που μπορεί να “αφήσει λίγο χρήμα”. Τα “τρεχαντήρια” δουλεύουν και κινούνται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο,αυτές τις ημέρες. Έχουν κι αυτοί τον “τρόπο τους” για φιλοξενίες και για “παραμύθι εξυπηρετήσεων”.

Θα πείτε όλα αυτά εξακολουθούν και συμβαίνουν μετά απ΄ όσα έγιναν και μετά από οκτώ χρόνια κρίσης; Κι όμως. Θα πρέπει βέβαια να παραδεχτούμε ότι η επιλογή της σημερινής ηγεσίας του ΥΠΕΘΑ να “ανοίξει τις πόρτες” στους πραγματικούς επιχειρηματίες της Άμυνας είναι το καλύτερο “φάρμακο” γι΄ αυτή την “αρρωστημένη κατάσταση”. Όταν οι πόρτες είναι ανοιχτές και υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας ,δεν χρειάζονται ούτε τα “τρεχαντήρια”, ούτε οι “προσκλήσεις του Δεκαπενταύγουστου”.