Υποστηριξε το militaire
Άποψη
22/08/2017 | 11:03 (ενημερώθηκε 7 έτη πριν)
Militaire News

Κομμουνισμός VS Ναζισμός. Ο δόλιος ιστορικός αναθεωρητισμός και οι «αναποφάσιστοι» της αριστερής κυβέρνησης

Κομμουνισμός VS Ναζισμός. Ο δόλιος ιστορικός αναθεωρητισμός και οι «αναποφάσιστοι» της αριστερής κυβέρνησης

Του Νίκου Κρυονερίτη

[email protected]

«Πρόκειται για τα εγκλήματα, τα δεκάδες εκατομμύρια θύματα του κομμουνισμού, αυτής της άλλης μάστιγας της ανθρωπότητας που χρησιμοποίησε τον φόνο ως τρόπο άσκησης της πολιτικής». 

«Δεν μπορεί, λοιπόν, να επιβιώνουν περί της πραγματικότητος του ιστορικού κομμουνισμού αντιλήψεις που να μην τον θεωρούν εγκληματικό εκ φύσεως, διότι εκεί τον οδήγησε, στο έγκλημα, η θεωρία της πάλης των τάξεων. Η “ουσία” του κομμουνισμού αρχίζει και τελειώνει με το έγκλημα».

Οι παραπάνω  χαρακτηρισμοί του κομουνισμού ως μάστιγα της ανθρωπότητας, ως εγκληματικός από τη φύση του, έρχονται μέσα από τα φύλλα της ΑΥΓΗΣ (16.9.2001)  και είναι αναρτημένα στο Left.gr την 24.10.2012, ως άποψη βέβαια.  Μιας εφημερίδας που σήμερα σέρνεται αναποφάσιστη πίσω από τα Twitting, ανεπαρκών πολιτικών της ευρωπαϊκής αριστεράς, που θεωρητικά εκπροσωπείται από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Χρειάζεται να διαβάσουμε το όμορφο άρθρο του Άγγελου Ελεφάντη για να καταλάβουμε τους σκοπούς της επιχειρούμενης προσπάθειας για την εδραίωση της σύγχρονης  θεωρίας των άκρων, ειδικά στις μέρες μας. Φυσικά δεν εξισώνεται η αποτυχημένη προσπάθεια του Ρωσικού λαού για την εδραίωση ενός δικαιότερου κοινωνικού συστήματος με αυτή των ναζί που στηρίχθηκε στην διάκριση, ως ιδεολογικό υπόβαθρο.

Αν κάποιος διαβάσει ακόμη και την φιλελεύθερη θεωρητικό του ολοκληρωτισμού Χάνα Αρεντ, μπορεί να αντιληφθεί τις διαφορές και τα επίπεδα σύγκρισης που χρησιμοποιούνται σήμερα.  Βέβαια τα δύο συστήματα μπορούν να συγκριθούν απλά και μόνο με το σκεπτικό της επιβολής ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος βίας και δυνάστευσης των λαών (από συγκεκριμένα πρόσωπα). Τότε  μπορούμε εύκολα να μιλάμε για  συμψηφισμό και εξίσωση, όμως αυτή η σύγκριση δεν αποτελεί τεκμήριο.

Άλλωστε η εφαρμογή του Μαρξ δεν μπορεί να κρίνεται αποκλειστικά από τις πρακτικές του Στάλιν, αλλά και από τους αγώνες  της Λούξεμπουργκ, που ενέπνευσαν τις δυναστευόμενες τάξεις στον υπαρκτό καπιταλισμό, για να αποκτηθεί μια κοινωνική ισορροπία στον δυτικό κόσμο.  Θα πρέπει να αντιληφθούν όλοι ότι η καταδίκη των εγκλημάτων του Στάλιν, δεν έχει να κάνει με την αθώωση της Γερμανίας που ισοπέδωσε  δύο φορές την Ευρώπη και αυτό σήμερα θα πρέπει να ακούγεται.

Αυτό που παρακολουθούμε σήμερα είναι η απέλπιδα προσπάθεια μιας κυβέρνησης πολιτικών ευκαιριολόγων, να συγκινήσει το «αριστερό κοινό», (είναι πιθανόν για ορισμένους γνωστούς μου να προσπαθούν να πείσουν ακόμη και τον εαυτό τους).  Αυτής που αρνείται τη συμμετοχή στην καταδίκη των εγκλημάτων του κομμουνισμού, χωρίς την αθώωση ή τον συμψηφισμό των αντίστοιχων εγκλημάτων του Ναζισμού, των δικτατοριών και των αντιδημοκρατικών κυβερνήσεων στον πλανήτη.

Έχει τη ιδιαίτερα αρνητική σημασία της η μη συμμετοχή της Ελλάδας, της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία, σε μια εκδήλωση καταδίκης, έστω μονομερούς, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Ας ήταν εκεί η κυβέρνηση να θυμίσει σε όλους και στους Γερμανούς και στους δορυφόρους οργανωτές, τα φρικτά εγκλήματα του  ναζισμού κατά της ανθρωπότητας. Αντί για την ευκαιρία να εκφράσει μια αλήθεια (που θα δυσαρεστούσε τους Γερμανούς), κρύφτηκε πίσω από μια απουσία, που ούτε καν θα σημειωθεί.

Υπάρχει όμως και κριτική στο άρθρο, του κου Ελεφάντη, όταν προσπαθεί να αιτιολογήσει με λάθος τρόπο την αντίσταση της Ρωσίας κατά του εισβολέα.  Τον αγώνα για την ελευθερία, για την δημοκρατία και  τον ανθρωπισμό δεν τον έδωσαν οι κομμουνιστές της Ρωσίας (όπως σαφώς αναφέρει το άρθρο), αλλά οι λαοί για να προστατεύσουν τα αυτονόητα, τις πανανθρώπινες αξίες, την πατρίδας τους, την περιουσία τους, την αξιοπρέπειά τους. Τον ίδιο περήφανο αγώνα έδωσαν  ιστορικά οι λαοί κατά των Γάλλων, των Εγγλέζων και των Αμερικανών ιμπεριαλιστών. Τον ίδιο αγώνα έδωσε και η Ελλάδα του δικτάτορα Μεταξά κατά των εισβολέων.  Δεν είναι προνόμιο της αριστεράς η αντίσταση στα δεσμά και τους δεσμώτες. Όπως δεν είναι προνόμιο λαών, κρατών, φυλών, θρησκειών ή οτιδήποτε άλλο ενώνει τους λαούς της γης. Η ελευθερία είναι πανανθρώπινη αξία.

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο Facebook Twitter LinkedIn Email Pinterest
booksandtoys

Δείτε επίσης