Η Ελλάδα έβαλε τα γυαλιά στην ανύπαρκτη ΕΕ στο θέμα των Τούρκων φυγάδων
Σχετικά άρθρα
Γράφει ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΕΝΕΚΟΣ
Πρόεδρος της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΞΙΩΝ
Υποναύαρχος ε.α
Η απόφαση της Ελληνικής δικαιοσύνης για την μη έκδοση των 8 εκζητουμένων, είναι πολύ σημαντική για την ΕΕ διότι στην ουσία το δικαστικό σύστημα της Ελλάδος ηγήθηκε σε όλη την Ευρώπη με τόλμη και αποφασιστικότητα για την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού κεκτημένου και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Και μάλιστα η απόφαση αυτή καθίσταται περισσότερο σημαντική γιατί η Ελλάδα αν και απειλείται άμεσα από την Τουρκία με επιθετικές ενέργειες ακόμη και με πόλεμο, εν τούτοις δεν ολιγώρησε μπροστά στις απειλές και ανάδειξε εκ νέου τις αρχές του πολιτισμού που ενέπνευσαν όλον το Δυτικό πολιτισμό.
Αυτό που όμως είναι απογοητευτικό είναι η στάση των επισήμων οργάνων της ΕΕ και ιδίως ο τομέας Εξωτερικής Πολιτικής και του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που καταφανώς ολιγώρησαν να τοποθετηθούν άμεσα είτε έμμεσα σε αυτό το κρίσιμο θέμα των εκζητουμένων φυγάδων από την Τουρκία και αιτουμένων ασύλου σε όλες τις χώρες τη Ευρώπης.
Απέφυγαν να τοποθετηθούν πριν από τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου, των Ελληνικών δικαστηρίων αλλά και άλλων χωρών, αποφεύγουν να τοποθετηθούν και μετά.
Στην ουσία μας άφησαν μόνους να διαχειριστούμε το κρισιμότατο αυτό ζήτημα. Μία πολιτική “a’ la carte”.
Και ευτυχώς που το Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο θυμίζω ότι δεν είναι όργανο της ΕΕ αλλά προηγήθηκε αυτής και είναι ανεξάρτητος οργανισμός στον οποίο συμμετέχουν και πολλές χώρες εκτός της ΕΕ (και η Τουρκία), στάθηκε στο ύψος του με το να βάλει την Τουρκία σε καθεστώς επιτήρησης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, πέραν των δυσμενών εκθέσεων που έχει κάνει μέχρι σήμερα.
Η ΕΕ αν και είναι απόλυτα λογικό να διατηρεί ανοικτούς διαύλους με τη Τουρκία και να μην θέλει να εγκαταλείψει όλους τους Τούρκους πολίτες που θέλουν να ενταχθούν στις δυτικές ευρωπαϊκές δομές, εν τούτοις οφείλει να διατηρήσει μια πιο συγκεκριμένη και σαφή στάση προς τον απειλητικό και αυταρχικό Ερντογάν και να υποστηρίξει τις χώρες που έχουν να διαχειριστούν όλα αυτά τα προβλήματα των εκζητουμένων με απειλές από την Τουρκία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) διαθέτει δικό της νομικό σύστημα και δίκαιο. Οι βασικοί κανόνες και αρχές ορίζονται στις ιδρυτικές συνθήκες και η ΕΕ με βάση τις δύο βασικές πηγές του δικαίου της, το πρωτογενές και το παράγωγο δίκαιο, μπορεί να αποφασίζει και να εκδίδει κανονισμούς – οδηγίες και να θεσπίζει νομικές και νομοθετικές πράξεις, τις οποίες τα κράτη μέλη οφείλουν να τηρούν και να εφαρμόζουν. Επιπλέον βέβαια υπάρχουν οι γενικές αρχές που διέπουν το δίκαιο της ΕΕ, η νομολογία που αναπτύσσεται από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το διεθνές δίκαιο.
Παρόλο που τα δικαστικά συστήματα των κρατών μελών διαφέρουν σημαντικά ως προς τις λεπτομέρειές τους, υπάρχει ένα σύνολο κοινών αρχών που ισχύει για όλα, καθώς και για την ίδια την ΕΕ. Μία από αυτές τις κοινές αρχές είναι ότι τα δικαστήρια πρέπει να είναι αμερόληπτα και ανεξάρτητα από την κυβέρνηση και τους νομοθέτες (δηλαδή το θεσμικό όργανο ή τα θεσμικά όργανα που εγκρίνουν τους νόμους). Αυτή η αρχή της ανεξαρτησίας του δικαστικού συστήματος αποτελεί μία από τις αξίες πάνω στις οποίες έχει θεμελιωθεί η ΕΕ.
Και στην συγκεκριμένη περίπτωση οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την τόλμη και την πρωτοπορία της Ελληνικής Δικαιοσύνης έναντι των Ευρωπαϊκών θεσμών για την προστασία των αρχών του πολιτισμού μας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που μας κάνει όλους περήφανους σαν Έλληνες.
