Εν ενεργεία ΕΜΘ θέτει ερωτήματα στους απόστρατους που ζητούν μόνο “ένα γαλόνι”

 Διαβάζοντας την πρόταση του ΠΣΑΕΜΘ για την βαθμολογική εξέλιξη των ΕΜΘ γεννιούνται κάποια ερωτήματα, τα οποία πρέπει να απαντηθούν από τον ΠΣΑΕΜΘ.

Μέσα από ποια διεργασία-διαβούλευση προέκυψε αυτή η πρόταση;

Πόσα μέλη έχει ο ΠΣΑΕΜΘ και πόσα από αυτά τα μέλη υπογράφουν την πρόταση;

Η πρόταση του ΠΣΑΕΜΘ αφορά τους ΕΜΘ που δεν έχουν απολυτήριο λυκείου ή το σύνολο;

Υπάρχει συγκεκριμένη και διαφορετική πρόταση για αυτούς τους ΕΜΘ που έχουν απολυτήριο λυκείου;

Υπάρχει συγκεκριμένη και διαφορετική πρόταση για αυτούς τους ΕΜΘ που έχουν πτυχίο πανεπιστημίου;

Υπάρχει συγκεκριμένη και διαφορετική πρόταση για αυτούς τους ΕΜΘ που έχουν μεταπτυχιακό;

Όποιοι αναλαμβάνουν την μέγιστη ευθύνη να προτείνουν αλλαγές για ένα σύνολο εργαζομένων, στην προκειμένη περίπτωση των ΕΜΘ, πρέπει να ζυγίζουν καλά τι προτείνουν, να εξετάζουν αν οι προτάσεις τους είναι αποδεκτές από την πλειονότητα και τέλος, να έχουν πάντα στο μυαλό τους και το εν ενεργεία «όλον» και το απόστρατο «μερικόν». Κι αυτές οι «συμβουλές» γράφονται, επειδή υπάρχει πάντα ο κίνδυνος, οι δημόσιες προτάσεις να γίνουν το βούτυρο στο ψωμί των Επιτελείων και ο εγκέφαλος εμπνευστής των προτάσεων, να γίνει persona non grata για το σύνολο των ΕΜΘ.

Πιστεύω πως η σημερινή υπηρεσιακή κατάσταση των ΕΜΘ με βάση τα σημερινά δεδομένα έχει αποδειχτεί προβληματική και ο στόχος πρέπει να είναι η αναδιάπλαση και η ενεργητική επανεξέταση σε βάθος των εσωτερικών παραδοχών, των προσανατολισμών και του πλαισίου αναφοράς, με δομική μεταβολή του τρόπου σκέψης απαλλαγμένη και ελεύθερη από καταναγκασμούς. Οι ΕΜΘ πρέπει άμεσα να αποτελέσουν αντικείμενο εξέτασης υπό το φως σημερινών ιδεών, αντιλήψεων, αποδείξεων και επιχειρημάτων.

Να αποτιμηθούν περισσότερο βάσει μορφωτικών ή και ακαδημαϊκών κριτηρίων και λιγότερο βάσει του βαθμού αποδοχής τους λόγω της «ταπεινής» προέλευσής τους, παρέχοντας σε αυτούς που έχουν τα προσόντα, δυνατότητες δυναμικής υπηρεσιακής εξέλιξης και όχι υιοθετώντας την βυθισμένη στο χθες λογική, της γενικευμένης, παγιωμένης, ακρωτηριασμένης επαγγελματικής προοπτικής.

Η αφετηρία των ΕΜΘ στις Ένοπλες Δυνάμεις, δεν μπορεί να αποτελεί για πάντα το άλλοθι για την χαμηλή βαθμολογική οροφή και τροχοπέδη για την οποιαδήποτε βαθμολογική εξέλιξη. Δεν υιοθετώ την λογική της λήθης, δεν είμαι θιασώτης της σταδιοδρομικής ισοπέδωσης και φυσικά δεν ονειρεύομαι να κατακτήσω τις βαθμολογικές κορυφές.

Όμως, η διαρκής επανεκτίμηση της πραγματικότητας, η συνειδητοποίηση της ανάγκης των αλλαγών και οι καινοτόμες δράσεις οφείλουν να βρίσκονται σε πλήρη αντιστοιχία με τις ανάγκες των ανθρώπων και των Καιρών και με τις θεμελιώδεις αρχές του ρεαλισμού και του ορθολογισμού. 

Ένας ε.ε. ΕΜΘ