Γιατί ο Ερντογάν θα τα βρει με τους Κούρδους του Ιράκ

Ο Ερντογάν και οι υπουργοί του απειλούν με στρατιωτική επέμβαση τους Κούρδους του Ιράκ. Εμφανίζονται πάρα πολύ αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν την ύπαρξη ενός ανεξάρτητου ιρακινού Κουρδιστάν. Ωστόσο υπάρχει και η άποψη που σ΄ εμάς εδώ στην Ελλάδα μπορεί να ακούγεται τουλάχιστον παράδοξη. Αποτυπώνεται στο άρθρο του Kamran Bokhari που δημοσιεύεται στο geopoliticalfutures.com και λέει πως Τουρκία και Κούρδοι του Ιράκ δεν έχουν άλλη επιλογή από το να τα βρουν. Για την ακρίβεια υποστηρίζει πως οι Κούρδοι του Ιράκ δεν μπορούν να ΄χουν άλλο σύμμαχο στην περιοχή από την Τουρκία…

Πως στηρίζει αυτή την άποψη;

Οι Κούρδοι του Ιράκ έχουν τους πάντες εναντίον τους και όπως γράφει θα χρειαστούν βοήθεια από έναν σημαντικό παίκτη. Η Τουρκία που δείχνει ότι δεν μπορεί να ανεχθεί για προφανείς λόγους την ύπαρξη ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν ,μπορεί να ΄ναι αυτό ο “σημαντικός παίκτης”.

Οι Τούρκοι σίγουρα δεν είναι ενθουσιασμένοι με την προοπτική του KRG να γίνει η Δημοκρατία του Κουρδιστάν – σίγουρα όχι σε μια εποχή που οι Κούρδοι στη Συρία οδηγούνται προς ένα de facto Κουρδιστάν.

Ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι “η κουρδική κοινότητα πάσχει από βαθιές διαιρέσεις και στις τέσσερις χώρες όπου έχει παρουσία. Οι Ιρακινοί Κούρδοι δεν ασχολούνται με τους Κούρδους στην Τουρκία, αλλά οι Κούρδοι  της Συρίας είναι στενά συνδεδεμένοι με τους Κούρδους επαναστάτες της Τουρκίας, το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα  (ΡΚΚ). Καμία χώρα δεν έχει μεγαλύτερη συγκέντρωση Κούρδων από την Τουρκία, επομένως αυτό αποτελεί μεγάλη ανησυχία για τους Τούρκους”. Οι οποίοι όπως σημειώνει έχουν επιλογές…

Τι εννοεί; Γράφει:

“Κατά τη διάρκεια  της περασμένης δεκαετίας, η Τουρκία έχει σφυρηλατήσει βαθύτερες σχέσεις με την KRG στο σημείο που να  έχει  γίνει σχεδόν κράτος-πελάτης. Έχει επωφεληθεί πλήρως από το γεγονός ότι περιβάλλεται από εχθρικές δυνάμεις. Αν και οι σιίτες που κυριαρχούν στην ιρακινή κεντρική κυβέρνηση συμφώνησαν να δώσουν περιφερειακή αυτονομία, ανέκαθεν περιόριζαν σοβαρά το πεδίο εφαρμογής της. Το κλειδί για αυτό ήταν να περιοριστεί η ικανότητα της Irbil να εξάγει την άφθονο πετρέλαιο.

Οι μόνες διαδρομές εξόδου ήταν νότια μέσω του  Ιράκ προς τον Περσικό Κόλπο – διαδρομές που ελέγχονταν από τους σιίτες. Μέχρι το 2014, η KRG βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στις εξαγωγές οδικώς, οι οποίες περιόρισαν την παραγωγή  σε περίπου 60.000 βαρέλια πετρελαίου ημερησίως. Η καινοτομία ήρθε όταν η KRG δημιούργησε έναν αγωγό που συνδέεται με το δίκτυο αγωγών της Τουρκίας και τους τερματικούς σταθμούς εξαγωγής στο λιμάνι του Ceyhan. Αυτός ο αγωγός παρείχε μια διαδρομή διαφυγής από την εξάρτησή  της Βαγδάτη…Αυτό όμως προκάλεσε εξάρτηση από την Τουρκία… Το 90% του λειτουργικού προϋπολογισμού του ιρακινού Κουρδιστάν  προέρχεται από τα έσοδα από το πετρέλαιο. Με τα χρόνια, οι τουρκικές εταιρείες άρχισαν να κυριαρχούν στους διάφορους τομείς της οικονομίας του και τα τουρκικά προϊόντα κυριαρχούν στις αγορές του. Με τον τρόπο αυτό, η Τουρκία έχει γίνει περισσότερο από  στενός εταίρο για τους ιρακινούς Κούρδους. Έχει γίνει ένας απαραίτητος εταίρος.

Για την Τουρκία, αυτή η σχέση θα μπορούσε να είναι χρήσιμη σε πολλά μέτωπα. Πρώτον, οι εισαγωγές από που  βοηθούν την Τουρκία να διαφοροποιήσει τις πηγές ενέργειας της. Δεύτερον, το ιρακινό Κουρδιστάν  βοήθησε την Τουρκία να αντιμετωπίσει το ΡΚΚ. Παρέχει στην Τουρκία πληροφορίες σχετικά με τα κρησφύγετα του ΡΚΚ . Τέλος, η σχέση εμποδίζει τον ιστορικό αντίπαλο της Τουρκίας, το Ιράν, να απολαμβάνει σχεδόν μονοπωλιακή επιρροή στο Ιράκ…”

Όλα αυτά μέχρι το δημοψήφισμα. Τώρα; Το άρθρο συνεχίζει και επισημαίνει:

Δημόσια, η Τουρκία προειδοποίησε τους Κούρδους του Ιράκ  ότι θα κλείσει τις εξαγωγές πετρελαίου αν δεν ακυρώσει το δημοψήφισμα. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία θα ήταν πιθανώς σε θέση να ζήσει με ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν, επειδή το νέο κράτος θα ήταν τόσο εξαρτημένο από την Τουρκία για την ευημερία του. Δεν είναι η ίδια  η ανεξαρτησία που περιπλέκει τα πράγματα για την Τουρκία, είναι το χρονοδιάγραμμα.

Οι Τούρκοι δεν πρόκειται να απορρίψουν την επένδυση χρόνων, αναλαμβάνοντας μια ασυμβίβαστη στάση απέναντι στους Ιρακινούς Κούρδους. Ταυτόχρονα, εκείνοι δεν πρόκειται να αποξενωθούν από  ένα κράτος στο οποίο βασίζεται ολόκληρη η  οικονομία τους …Δεν θα ήταν λοιπόν έκπληξη το γεγονός αν Ερμπίλ και  Άγκυρα καταλήξουν τελικά σε μια συμφωνία.

Παρόλο που πρόκειται για μια επικίνδυνη κίνηση που θα μπορούσε να ενθαρρύνει τους Κούρδους της Συρίας και της Τουρκίας, η συμφωνία δεν θα σήμαινε καταστροφή  δεν θα σήμαινε για την Τουρκία.  Οι Τούρκοι μπορούν να ζήσουν με ένα Κουρδιστάν που τους είναι φιλικό και στην πραγματικότητα θα τους δώσει έναν τρόπο να διαχειριστούν τους Κούρδους της Συρίας και να ανατρέψουν την αυξανόμενη επιρροή του Ιράν στην περιοχή. Αυτά που λένε δημοσίως οι Τούρκοι είναι μια διαφορετική ιστορία”, καταλήγει το άρθρο.