Αμυντική βιομηχανία και οι δυνατότητες που χάθηκαν για το Πεζικό

Γράφει ο Βασίλειος  Ζορμπάς

       Πολλές απόψεις παρουσιάζονται, κυρίως τα τελευταία χρόνια, σχετικά με την κατάσταση, τις δυνατότητες και τις προοπτικές βιωσιμότητος της (κρατικής) αμυντικής μας βιομηχανίας. 

       Ο εκσυγχρονισμός του Πεζικού ήτο άρρηκτα συνδεδεμένος με τις δυνατότητες και τη δυναμική της εγχώριας (κρατικής) βιομηχανίας και τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε όλοι. Θα προσπαθήσω συνεπώς να περιγράψω, σε αδρές γραμμές και με πολύ απλά λόγια, την κατάσταση όπως αυτή είχε διαμορφωθεί, κατά την άποψή μου, τις τελευταίες δεκαετίες.    

       Τα προγράμματα εξοπλισμών, σε σχέση με την κρατική αμυντική μας βιομηχανία, μπορούμε να τα χωρίσουμε, άτυπα, σε 3 βασικές κατηγορίες:    

      –  1^η Κατηγορία: Μέσα που είχε τη δυνατότητα να κατασκευάσει (φορητός οπλισμός, οχήματα κλπ).

      – 2^η Κατηγορία: Μέσα που εκτιμούσε ότι είχε τη δυνατότητα να κατασκευάσει (πχ σύγχρονο ΤΟΜΑ) και για τα οποία φυσικά, δέσμευε την Υπηρεσία μέχρι να αποφασίσει αν μπορεί (δηλ. ποτέ ή σχεδόν ποτέ).

      – 3^η Κατηγορία: Μέσα που αντικειμενικά αλλά και πρακτικά, δεν είχε τη δυνατότητα να κατασκευάσει (σύγχρονο άρμα μάχης κλπ).

        Η πλειονότητα των μέσων που είχε ανάγκη το Πεζικό για τον εκσυγχρονισμό του, όπως αντιλαμβανόμεθα, περιλαμβάνεται στις 2 πρώτες κατηγορίες και ιδού (σήμερα) τα αποτελέσματα.

        Από την πλευρά της η Υπηρεσία, ανέμενε (με καλή πίστη) την κρατική βιομηχανία να λάβει τις αποφάσεις της, ακόμη και σε βάρος των επιχειρησιακών της δυνατοτήτων (δηλ κυρίως του ΠΖ), παράλληλα όμως έδειχνε, όταν ήθελε (σε ελαχιστότατες βεβαίως περιπτώσεις), την αποφασιστικότητά της για την προμήθεια αριθμού οπλικών συστημάτων που έκρινε αναγκαία (πχ Α-Τ όπλα). Τη θέση αυτή μπορεί να τη θεωρούσαμε (κατά ένα μέρος) ορθή για την στήριξη της κρατικής μας βιομηχανίας, αρκεί να μην καταλήγαμε (όπως και έγινε), με σύγχρονα οπλικά συστήματα (άρματα μάχης, πυροβόλα κλπ), αλλά χωρίς αντίστοιχο ΤΟΜΑ. Αυτός ήτο ο σχεδιασμός; 

       Μετά από τα παραπάνω, πιστεύω ότι τα ψέματα για την αμυντική μας βιομηχανία είχαν τελειώσει εδώ και αρκετά χρόνια και όχι τώρα (‘’Αμυντική Βιομηχανία 2017: Τα ψέματα τελείωσαν και για το Κράτος και για τους ιδιώτες’’ 2/1/2017). Όσο για την ‘’τοποθέτηση λαβής στο χειροφυλακτήρα του τυφεκίου κα’’ που διαβάσαμε πρόσφατα σε άρθρο εφημερίδος για το ΠΖ, χρήσιμα μεν, αλλά, παρηγοριά στο άρρωστο … που λέει και ο θυμόσοφος λαός μας.

       Με την ευκαιρία που μιλάμε για το Πεζικό, θα ήθελα να ρωτήσω: Στις τελευταίες Κρίσεις Ανωτάτων Αξιωματικών, μήπως ξεχάσαμε να ‘’τιμήσουμε’’ το ‘’πρώτο τη τάξη’’ Όπλο Μάχης; Αδυνατώ να καταλάβω τον τρόπο με τον οποίο πείσαμε, πρωτίστως τους εαυτούς μας, ότι το Πεζικό εκπροσωπείται στο νέο ΑΣΣ. Ίσως έτσι μας συμφέρει να πιστεύουμε. Τόση αγάπη και αναγνώριση, τέλος πάντων, για το συγκεκριμένο Όπλο και τα στελέχη του;

          Εύχομαι στη νέα Ιεραρχία, καλή επιτυχία στο έργο της.

ΥΓ. Οι απόψεις εστιάζουν σε πράξεις και επιλογές της Υπηρεσίας και όχι σε πρόσωπα.