“Υγιής αμυντική βιομηχανία δεν υπάρχει χωρίς εθνικό πρόγραμμα εξοπλισμών”
- Το κείμενο που ακολουθεί ειναι η ομιλία του Αντιπροέδρου της Lockheed Martin στο 6ο Συνέδριο Αεροπορικης Ανάπτυξης Ντένη Πλεσσα
.Ο Μετασχηματισμός της Αμυντικής Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας
κατά τα Τελευταία 50 Χρόνια
[The Transformation of the Global Αerospace and Defense Industry during the Last 50 Years]
Ντένης Σ. Πλέσσα (M.Sc.(2), M.C.I.T., D.I.C.)
Αντιπροέδρου Επιχειρηματικών Αναπτυξιακών Πρωτοβουλιών
Lockheed Martin Aeronautics/International SA
Ευχαριστώ θερμά για την τιμητική πρόσκληση να μιλήσω στο συνέδριο σας για ένα τόσο σημαντικό και επίκαιρο θέμα, αυτό του μετασχηματισμού της αμυντικής αεροδιαστημικής βιομηχανίας. Στα επόμενα λίγα λεπτά θα επιχειρήσω να αναπτύξω ένα ιδιαίτερα πολυσύνθετο θέμα αυτό του μετασχηματισμού αμυντικής βιομηχανίας στο διεθνές γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Και ίσως πρέπει να αντλήσουμε διδάγματα από την εξέλιξη και τον μετασχηματισμό της.
Εξετάζοντας τον Αμυντικό Μετασχηματισμός εν μέσω των Προκλήσεων των Καιρών, οφείλουμε να μελετήσουμε τους Διεθνείς γεωπολιτικούς και οικονομικούς συσχετισμούς, την Άμυνα και την Αμυντική βιομηχανία, θα πρέπει δε να σταθούμε στα εξής θέματα:
• Την Οικονομική και Γεωπολιτική Κατάσταση
• Τις Αμυντικές και Τεχνολογικές προκλήσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις, και
• Την Αμυντική Βιομηχανία – Στόχοι και δημιουργία δομών
• Επενδύσεις – Μεταφορά Τεχνογνωσίας
• Στρατηγικές Συμμαχίες
• Συσχετισμός με Προγράμματα των ΕΔ
Με τον όρο μετασχηματισμός της βιομηχανίας εννοούμε την εξέλιξη όλων των παραμέτρων που διαμορφώνουν και μετασχηματίζουν η εξελίσσουν την Αμυντική αεροδιαστημική βιομηχανία δηλ. το οικονομικό, τεχνολογικό, ιδιοκτησιακό και γεω-στρατηγικό χαρακτήρα της αεροδιαστημικής αμυντικής βιομηχανίας και την σταδιακή αναμόρφωση της.
Στην ομιλία μου αυτή θα επικεντρωθώ στον μετασχηματισμό της αεροναυπηγικής αμυντικής βιομηχανίας της Ευρώπης και Αμερικής δεδομένου ότι ελάχιστα στοιχεία είναι γνωστά για ότι συμβαίνει στη Ρωσία και Κίνα.
Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου οι ένοπλες δυνάμεις διαπίστωσαν ξεκάθαρα την σημασία και ανάγκη ισχυρών σύγχρονων ευέλικτων αεροπορικών δυνάμεων. Σε κάθε περίπτωση που οι επίγειες η θαλάσσιες δυνάμεις δεν διέθεταν επαρκή αεροπορική κάλυψη τα αποτελέσματα υπήρξαν ιδιαιτέρως επώδυνα.
Έτσι έχουμε τη δημιουργία η ενίσχυση υπαρχουσών αεροναυπηγικών βιομηχανιών στην Ευρώπη και Αμερική με σημαντικές επενδύσεις στην ανάπτυξη και κατασκευή και υποστήριξη νέων σύγχρονων αεροπορικών οπλικών συστημάτων προκειμένου να αντιμετωπίσουν ολοένα εξελισσόμενες απειλές.
Ο ρόλος της ΠΑ σε ένα τέτοιο πλαίσιο απαιτήσεων και προκλήσεων, ασφαλώς και είναι καθοριστικός και η προτεραιότητα που πρέπει να δοθεί προς αυτή, πέρα κάθε αμφιβολίας.
Ο βιομηχανικός μετασχηματισμός ακολούθησε την εξελικτική πορεία των αεροσκαφών από την εποχή των ελικοφόρων α/φων μέχρι σήμερα. Είναι πράγματι εντυπωσιακή η εξελικτική πορεία της σχεδίασης και ανάπτυξης των μαχητικών αεροσκαφών. Αντίστοιχη υπήρξε και η εξέλιξη της κατασκευαστικής βιομηχανίας και της συναφούς τεχνογνωσίας.
Στρατιωτικοί συνασπισμοί βασίζονταν στην ανάπτυξη και εδραίωση βιομηχανικών δικτύων έτσι ώστε από κοινού να αναπτύσσουν, παράγουν, συντηρούν άλλοτε ασφάλεια και άμυνα άλλοτε επιθετική επιρροή.
Ο στρατηγικός χαρακτήρας της αμυντικής βιομηχανίας είναι σε όλους μας γνωστός όσο και η τεχνοοικονομική αναγκαιότητα της ύπαρξης της.
Αμυντική βιομηχανία όμως δεν είναι εύκολο να υπάρξει και να μεγαλώσει δημιουργικά χωρίς ένα πλαίσιο υποστήριξης. Χωρίς ερευνητική διαδικασία και σχετική χρηματοδότηση, χωρίς διεθνείς συνεργασίες, χωρίς χρηματοδότηση, και τέλος χωρίς εκσυγχρονισμό μέσω συγχωνεύσεων που δημιουργούν οικονομίες κλίμακας.
Η διασύνδεση της με τις ένοπλες δυνάμεις μιας χώρας υπαγορεύουν τις ανάγκες και απαιτήσεις της. Ας μην μας διαφεύγει όμως και η ουσιαστική διάσταση του εμπορικού αλλά και στρατιωτικού ανταγωνισμού.
Ας δούμε όμως πώς διαμορφώθηκε ο χάρτης των συγχωνεύσεων και εξαγορών της αμυντικής βιομηχανίας σε Ευρώπη, ΗΠΑ και άλλου.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα διαπιστώνουμε ότι η Δύση μπορούσε να παρουσιάσει και να συντηρήσει τουλάχιστον 20 έως 30 διαφορετικούς αεροπορικούς μαχητικών και μεταγωγικών αεροσκαφών. Αυτό προϋπέθετε σημαντικές επενδύσεις ανάπτυξης κατασκευής και υποστήριξης.
Στις ΗΠΑ στις αρχές του 21ου αιώνα έγινε σαφές ότι οι κύριοι κατασκευαστές αεροδιαστημικού υλικού δεν θα μπορούσαν να ήταν περισσότεροι των τεσσάρων η πέντε.
Σαν αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας στις ΗΠΑ 50 και πλέον εταιρικά σχήματα μετασχηματίστηκαν μετά από σειρά εξαγορών και συγχωνεύσεων σε περίπου 5-6 πολυδιάστατους επιχειρηματικούς ομίλους.
Αντίστοιχη διαδικασία συγχωνεύσεων στην Ευρώπη πραγματοποιήθηκε λίγο αργότερα. Οι αεροδιαστημικές εταιρείες που πρωτοστάτησαν είναι οι EADS, BAE Systems, Dassault, Saab, Leonardo, MBDA κλπ. Παρά την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Ευρώπη οι συγχωνεύσεις εταιρειών αμυντικού και αεροδιαστημικού χαρακτήρα δεν υπήρξαν πλήρης όσον αυτές των ΗΠΑ.
Άλλοι βασικοί παίκτες στο διεθνές στερέωμα είναι οι εθνικές αμυντικές βιομηχανίες της Ρωσίας, Κίνας, Ινδίας, Βραζιλίας, Ισραήλ, Νοτίου, Κορέας, Ιαπωνίας, Καναδά, και Αυστραλίας.
Ποια όμως είναι η κεντρική Φιλοσοφία Αμυντικών Εξοπλισμών
• Διατήρηση Αποτρεπτικής Ισχύος
• Επιλογή Συστημάτων με τον Υψηλότερο Δείκτη Σχέσης Κόστους-Αποτελεσματικότητας
• Αξιοποίηση Συστημάτων σε Μεγάλο Βάθος Χρόνου
• Συνεχής Βελτίωση – Εκσυγχρονισμός – Διαθεσιμότητα
• Αποφυγή μεγάλων Χρονικών Διαστημάτων Απραξίας
• Καλύτερη Κατανομή Πόρων σε μεγάλο Χρονικό Διάστημα
• Δυνατότητα Ένταξης σε μεγάλα Διεθνή Προγράμματα
Μεγάλη ώθηση έδωσε στην αεροδιαστημική επιστήμη η ανάπτυξη των ηλεκτρονικών αλλά και των οπλικών εφαρμογών.
Στα μεγάλα προγράμματα οι κυβερνήσεις σε ελάχιστες περιπτώσεις προχωρούν μεμονωμένα στην επένδυση και ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων.
Στα αρχικά μοντέλα ανάπτυξης η ηγέτιδα χώρα η εταιρεία αναλαμβάνει το κόστος ανάπτυξης ενώ μία σειρά από συνεργαζόμενες χώρες η οργανισμοί αναλαμβάνουν μέρος της παραγωγικής διαδικασίας με αντάλλαγμα συνήθως το άνοιγμα των δικών τους εθνικών αγορών.
Οι σύγχρονες προσπάθειες ανάπτυξης οπλικών Συστημάτων συνήθως γίνονται με συλλογική προσπάθεια. Μεμονωμένες εξαιρέσεις στην Ευρώπη αποτελούν η Γαλλία και η Σουηδία χώρες που από μόνες τους έχουν προβεί σε σημαντικά αναπτυξιακά προγράμματα όπως αυτά του Μιράζ, Rafale και του Gripen
Φυσικά αυτό ισχύει και για την μετέπειτα υποστήριξη. Το μοντέλο αυτό ξεπεράστηκε από αυτό όπου το κόστος και η συμμετοχή στην ανάπτυξη αναλάμβανε μία σειρά από χώρες. Έτσι έχουμε οικονομική και τεχνολογική συμμετοχή στην ανάπτυξη και μετέπειτα στην παραγωγή και υποστήριξη. Αυτό γίνεται με όρους ανταγωνισμού έτσι ώστε να διασφαλίζεται η καλύτερη αλλά και φθηνότερη λύση.
Οι χώρες με τις μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Σαουδική Αραβία, Γαλλία, Αγγλία, Ινδία, Γερμανία, Ιαπωνία, Ν. Κορέα κλπ.
Ο αριθμός των «Κύριων Κατασκευαστών» (OEMs) διαφορετικών κατηγοριών μειώνεται συνεχώς.
Είναι ξεκάθαρο όμως ότι υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση πωλήσεων σε μικρό αριθμό εταιρειών
Διεθνώς βλέπουμε τρία επίπεδα η κατηγορίες στις οποίες η αμυντική αεροδιαστημική βιομηχανία κινείται
Το πρώτο αφορά στις μεγάλες εταιρείες (OEMs) κρατικές και ιδιωτικές οι οποίες ασχολούνται με την ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων. Είναι οι συνήθως πρωτοπόρες εταιρείες που με σημαντικά κεφάλαια ιδιωτικά και κρατικά προωθούν σύγχρονες καινοτόμες τεχνολογικά λύσεις για τις αμυντικές ανάγκες των πελατών τους. Είναι οι εταιρείες που δημιουργούν νέα προϊόντα εφαρμόζοντας προχωρημένες λύσεις.
Σε αυτόν τον κύκλο εταιρειών συγκαταλέγονται σήμερα όχι περισσότερες των 6-8 αμερικανικές, 4-6 Ευρωπαϊκές και κάποια κρατικά συγκροτήματα ρωσικών, κινεζικών και ινδικών βιομηχανιών.
Το δεύτερο επίπεδο αφορά σε εταιρείες που είναι κυρίως υπο-κατασκευαστές των πρώτων, και σε πολλές περιπτώσεις επενδύουν και αυτές στην ανάπτυξη επιμέρους υποσυστημάτων έτσι ώστε να διατηρήσουν τη θέση τους σαν υπό-κατασκευαστές των λεγόμενων OEM [original equipment manufacturers]. εδώ συγκαταλέγονται πολλές δεκάδες εταιρειών Ίσως και εκατοντάδες παγκοσμίως.
Το τρίτο τέλος επίπεδο αφορά σε μικρότερες εταιρείες με σχετικά μικρή κεφαλαιουχική διάρθρωση και οι οποίες ασχολούνται με την συντήρηση αναβάθμιση και υποστήριξη ολοκληρωμένων προϊόντων οι επιμέρους τμημάτων τους. Είναι οι εταιρείες που στοχεύουν στο «Sustainment» των προϊόντων.
Ας δούμε όμως το μέλλον. Το παράδειγμα του F-35 και των χωρών που συμμετέχουν ως συνέταιροι (partners) αλλά και ως (security cooperation participants) και τέλος αυτές που συμμετέχουν υπό την ομπρέλα των προγραμμάτων FMS αποτελεί τον σημερινό οδηγό για την συλλογική ανάπτυξη και παραγωγή.
Το πρόγραμμα Joint Striker ή F-35 δημιουργεί ένα σύγχρονο μοντέλο ανάπτυξης και παραγωγής, με μία πλειάδα χωρών να συμμετέχουν στο πρόγραμμα σε όλες τις φάσεις της ανάπτυξης και παραγωγής και υποστήριξης του.
Τμήματα και υποσυστήματα του F-35 που παράγονται σε 9 διαφορετικές χώρες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα. Μία Μοναδική Παγκόσμια Αλυσίδα Συμπαραγωγής
Ένα εξαιρετικό παράδειγμα συνεργασίας και εξαγωγής τεχνολογίας για το F-35 πραγματοποιήθηκε στην γειτονική Ιταλία.
Το πρόγραμμα Joint Striker ή F-35 δημιούργησε ένα σύγχρονο νέο μοντέλο ανάπτυξης συνεργασίας και παραγωγής, με μία πλειάδα χωρών να συμμετέχουν στο πρόγραμμα σε όλες τις φάσεις της ανάπτυξης και παραγωγής και υποστήριξης του, ενώ το ίδιο θα αντικαταστήσει 10 περίπου μαχητικά αεροσκάφη.
Οι χώρες και βιομηχανίες που συμμετέχουν στο F-35 επελέγησαν με βάση την ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα τους.
Στις ευρωπαϊκές κατανομές δραστηριοτήτων το βασικό και συχνά το μοναδικό κριτήριο είναι το ποσοστό συμμετοχής στο πρόγραμμα που είναι ανάλογο του ποσοστού αγοράς του συγκεκριμένου οπλικού συστήματος από την κάθε χώρα.
Αυτή η αρχή κατανομής δραστηριοτήτων δημιουργούσε και δημιουργεί την σιγουριά απόκτησης του σχετικού φόρτου εργασίας, αλλά δεν προσφέρει απαραίτητα τα κίνητρα για μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα και μείωσης κόστους.
Ας επιχειρήσουμε μια αξιολόγηση της κατάστασης στη χώρα μας, και να δούμε εάν όντως υπήρξε μετασχηματισμός προς την σωστή κατεύθυνση της αεροδιαστημικής αμυντικής βιομηχανίας.
Η δική μας Πολεμική Αεροπορία με τις προκλήσεις που καλείται καθημερινά να διαχειριστεί σε μία θάλασσα που συχνά γίνεται πεδίο αεροναυτικής πολεμικής αντιπαράθεσης με τους απέναντι γείτονες είναι υποχρεωμένη να διατηρεί τον υψηλότερο βαθμό ετοιμότητάς και αξιοπιστίας. Στα πλαίσια αυτά δε θα ήταν δυνατό να μη ξεκινήσουμε από την πλήρη αξιοποίηση του υφιστάμενου εξοπλισμού.
Μια άλλη προσέγγιση που ήκμασε τις δεκαετίες του 80, 90 και 2000 είναι αυτή των Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων. Τα ΑΩ σε κάποιες χώρες απετέλεσαν τον καταλύτη για ανάπτυξη και εξέλιξη εγχωρίων βιομηχανιών και προϊόντων.
Η Lockheed Martin με μεγάλο σεβασμό στις θυσίες του Ελληνικού λαού για τους εξοπλισμούς αντιμετώπισε τα ΑΩ με μεγάλη προσοχή και τα αποτελέσματα ησαν και είναι απόλυτα θετικά για τις ανάγκες των Ελληνικών ενόπλων Δυνάμεων. Με κορωνίδα τα προγράμματα αναβάθμισης και συμπαραγωγής στην ΕΑΒ αλλά και προγράμματα ανάπτυξης λογισμικού σε ελληνικές εταιρείες η LM προσέφερε σημαντικά ωφέλη στην Ελληνική οικονομία.
Τα F-16 της ΠΑ αναμένουν και αυτά υπομονετικά το δικό τους σημαντικά καθυστερημένο πρόγραμμα αναβάθμισης. H προσπάθεια να μειωθεί το επιχειρησιακό και τεχνολογικό χάσμα μεταξύ των F-16 και F-35 οδηγεί στην αναζήτηση σχεδιαστικών λύσεων με την χρήση ραντάρ νέας τεχνολογίας, συστημάτων επικοινωνίας, σημαντικά ισχυρότερων και ταχύτερων επιχειρησιακών υπολογιστών αλλά και σύγχρονο πιλοτήριο τέτοιο που να επιτρέπει στον χειριστή να έχει μία άριστη επίγνωση κατάστασης μάχης, αλλά και να μπορεί να επικεντρώσει όλες του όλη του την προσοχή στην στρατηγική και τακτική της μάχης.
Στην ελληνική Αμυντική και βιομηχανική αγορά. Η κατάσταση που διαμορφώθηκε τα τελευταία 10 χρόνια θα πρέπει να οδηγήσει όμως σε μεγάλο προβληματισμό.
Τα παρακάτω χαρακτηριστικά θα πρέπει να λειτουργήσουν σαν κώδωνας κινδύνου για τους σχεδιαστές της αμυντικής βιομηχανίας και των αμυντικών δαπανών:
• Συρρίκνωση των εθνικών αμυντικών δαπανών και προγραμμάτων λόγω της οικονομικής κρίσης.
• Αντίστοιχη συρρίκνωση της αμυντικής βιομηχανίας αναφορικά με θέσεις εργασίας και ετησίων κύκλων Εργασιών.
• Αδυναμία διείσδυσης σε ξένες αγορές και εξασφάλισης αντίστοιχου φόρτου
• Περιορισμένες στρατηγικές συνεργασίες
• Ανυπαρξία ερευνητικού έργου
• Έλλειψη στρατηγικού προγραμματισμού για το μέλλον της αμυντικής βιομηχανίας τόσων της κρατικής όσο και ιδιωτικής, και τον συσχετισμό τους με τις επιχειρησιακές ανάγκες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Σαν αρχικές σκέψεις για τον μετασχηματισμό της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας θα παρέθετα τα εξής:
• Επιβάλλεται ο Εξορθολογισμός της δομής των δραστηριοτήτων της
• Οικονομική εξυγίανση
• Επαναπροσδιορισμός του ρόλου της και ευθυγράμμιση των στόχων της με τις απαιτήσεις της αγοράς δηλαδή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων
• Καλύτερος συντονισμός με την πολιτική του υπουργείου εθνικής άμυνας.
• Συνεχής προσπάθεια για την σύναψη συμμαχιών και κοινοπρακτικών σχέσεων με ξένους και ελληνικούς φορείς με στόχο την εξασφάλιση τεχνολογίας ρευστότητάς και έργου.
• Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα.
Συνοπτικά απαιτείται Εξυγίανση, Εξορθολογισμός , Συντονισμός και Εξωστρέφεια. Για να γίνω περισσότερο σαφής, υγιής αμυντική βιομηχανία χωρίς εθνικά προγράμματα εξοπλισμών δεν μπορεί να υπάρξει.
Οι ξένες αγορές θα εμπιστευτούν την ελληνική αμυντική βιομηχανία μόνον αφού η ελληνική πολιτεία την εμπιστεύθηκε για τα δικά της αντίστοιχα εξοπλιστικά προγράμματα
Από την πλευρά της η Lockheed Martin έχει περιβάλλει την ελληνική αμυντική βιομηχανία με εμπιστοσύνη και υποστήριξη παρά την πλήρη έλλειψη εξοπλιστικών προγραμμάτων από το 2005 και εντεύθεν. Η Lockheed Martin συνεχίζει την υποστήριξη της με μεγάλο υπο-κατασκευαστικό έργο δομικού χαρακτήρα για τα αεροσκάφη F- 16 και C-130J, με την παροχή επισκευαστικών εργασιών στα αεροσκάφη σε C-130 καθιστώντας την εξουσιοδοτημένο συνεργείο για το εν λόγω αεροσκάφη.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να τονιστεί ότι η υλοποίηση όλων των προγραμμάτων αντισταθμιστικού ΑΩ χαρακτήρα με αποδέκτες δεκάδες ελληνικές εταιρείες αμυντικού προσανατολισμού υλοποιήθηκε με απόλυτη συνέπεια και επαγγελματισμό.
Συγκεκριμένα, πραγματοποιήσαμε προγράμματα με τελικό απώτερο στόχο την Ενίσχυση Αμυντικής Βιομηχανίας – και την επιχειρηματική Εξωστρέφεια, όπως προγράμματα
• Επενδύσεων
• Μεταφοράς Τεχνογνωσίας & Εργου
• Στρατηγικών Συμμαχιών
• Προώθησης Προϊόντων / Υπηρεσιών
• Ανοίγματος Νέων Αγορών
Η πρόσφατη διακρατική συμφωνία για την ανακατασκευή και τον εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών P-3 του πολεμικού ναυτικού θα προσφέρει στην ελληνική αμυντική βιομηχανία σημαντικό επιπρόσθετο φόρτο εργασίας και τεχνολογία για την υποστήριξη του οπλικού συστήματος σε βάθος 30 και πλέον ετών. Ταυτόχρονα στο ΠΝ θα του προσδώσει σημαντικές επιχειρησιακές δυνατότητες που είχε για χρόνια απωλέσει.
Το πρόγραμμα τέλος της αναβάθμισης των αεροσκαφών F-16 που αναμένεται εδώ και πολύ καιρό δεδομένου ότι η επιχειρησιακή του αναγκαιότητα είναι δεδομένη εδώ και πολλά χρόνια, θα προσφέρει στην αμυντική βιομηχανία αρκετές εκατοντάδες εκατομμυρίων σε όλους τους τομείς της αναβάθμισης αεροσκαφών και επιμέρους συστημάτων.
Κυρίες και Κύριοι,
Επιχείρησα στα λίγα λεπτά που είχα στη διάθεσή μου να σας παρουσιάσω εν συντομία μία εικόνα των προκλήσεων της ελληνικής και διεθνούς αμυντικής βιομηχανίας σε σχέση με τον αμυντικό βιομηχανικό μετασχηματισμό.
Εύκολες λύσεις στις υπάρχουσες προκλήσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό δεν υπάρχουν. Τα διλήμματα είναι ουσιαστικά σύνθετα και δύσκολα.
Οι στόχοι και η στρατηγική της αμυντικής βιομηχανίας θα πρέπει να εστιάζονται;
• Μακροχρόνιο Στρατηγικό προγραμματισμό
• Στρατηγικές διεθνείς συμμαχίες
• Σύγχρονη τεχνολογική υποδομή
• Συμμετοχή σε μεγάλα διεθνή προγράμματα και Συμπαραγωγές
• Ανταγωνιστικότητα
• Μεταφορά Τεχνογνωσίας
• Έρευνα και Ανάπτυξη
Τι θα συμβούλευε κανείς τις ελληνικές εταιρείες του αμυντικού χώρου;
Η σημερινή οικονομική πραγματικότητα απαιτεί την λήψη άμεσων αποφάσεων, χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις.
• Οι επιτυχημένες βιομηχανίες προσαρμόζονται στις εξελίξεις και την Παγκόσμια Αγορά
• Η Αμυντική Βιομηχανία αποτελεί Εθνικό Κεφάλαιο και επιβάλλεται να παραμείνει Ανταγωνιστική σε Τεχνολογικό και Οικονομικό Επίπεδο
• Με Σωστή Βιώσιμη Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική μπορούμε να έχουμε Θετικά Οικονομικά Αποτελέσματα
Το μέλλον που θα πρέπει να επιδιώκουμε είναι ένα μέλλον συνεργασιών μεταξύ συμμάχων και φίλων, αλλά ο αγώνας και η προσπάθεια πρέπει να δοθεί τώρα συλλογικά.
Τι άραγε κρύβει το όμως το μέλλον;
Περάσαμε από ελικοφόρα α/φη στα Jet, από α/φη χωρίς ραντάρ σε α/φη με ραντάρ και άλλους σύγχρονους αισθητήρες. Από ραντάρ συμβατικής τεχνολογίας σε ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης, περάσαμε από συμβατικά όπλα σε έξυπνα όπλα πολλαπλών αποστολών. Τέλος μπήκαμε στη 5η γενιά με χαρακτηριστικά Stealth. Τα UAV έχουν αρχίσει να κάνουν την παρουσία τους αισθητή.
Ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά α/φων 6ης γενιάς .
Σίγουρα περισσότερη δια λειτουργικότητα και δικτυο-κεντρικότητα. Ο στόχος των αμυντικών σχεδιασμών είναι να εκμεταλλευτούν τις τεχνολογίες πληροφορικής και να μετ-εξελίξουν το επιχειρησιακό τους επίκεντρο από την πλατφόρμα (platform-centric) στην πληροφορία (data-centric). Στο μέλλον, ένα αποκεντρωμένο δίκτυο δυνάμεων θα ανταλλάσσει πληροφορίες για την αποτελεσματικότερη, ακριβέστερη και ταχύτερη εμπλοκή δυνάμεων, από απόσταση και προς όλες τις κατευθύνσεις, με χρήση προηγμένης διαχείρισης δεδομένων και τεχνητής νοημοσύνης για τη επαύξηση της μαχητικής ισχύος.
Οι επιχειρήσεις με επίκεντρο τα δεδομένα (data-centric) αναμένεται να επιφέρουν τέσσερα βασικά πλεονεκτήματα στο πεδίο της μάχης:
• Αυξημένη ταχύτητα εντολών,
• Συγχρονισμό δυνάμεων,
• Βέλτιστη στόχευση και
• Υψηλή τακτική σταθερότητα, και επιβιωσιμότητα.
Με χρήση δικτύου αισθητήρων, δεδομένων, αλγορίθμων και τεχνητής νοημοσύνης επιτυγχάνεται η βελτίωση της ικανότητας επιτήρησης, αναγνώρισης και συλλογής πληροφοριών (ISR) σε συνδυασμό με την χρήση προηγμένων «έξυπνων» πυρομαχικών υψηλής ακρίβειας, θα συμβάλει σημαντικά στην επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος με λιγότερους πόρους.
Τέτοια συστήματα λειτουργούν πολλαπλασιαστικά παρέχοντας με τον τρόπο αυτό βελτιωμένη τακτική σταθερότητα και υψηλότερη επιβιωσιμότητα. Και αυτά θα πρέπει η σύγχρονη συνεχώς εξελισσόμενη αμυντική βιομηχανία να σχεδιάσει και δημιουργήσει.
Συνέδρια τέλος όπως αυτό και η διοργάνωση του Athens Flying Week, δείχνουν ότι η Ελλάδα της κρίσης αντιστέκεται, προβληματίζεται, βλέπει μακριά και συνεχίζει με θυσίες να θωρακίζει τα κυριαρχικά της δικαιώματα με όλες της τις δυνάμεις.
Όπως είπε ο Αισχύλος :
«Ο αγώνας δεν περιμένει τους άντρες που καθυστερούν»
Σας ευχαριστώ
6
