“Τι να πούμε και σε ποιον”; Η απόγνωση των στρατιωτικών σε κρούσματα αυθαιρεσίας

Πόσο μπορεί ένα στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων να αντισταθεί στην αυθαιρεσία των ανωτέρων του; Κι όχι μόνο αυθαιρεσία που στρέφεται εναντίον του, αλλά γενικώς σε φαινόμενα αλαζονείας ανωτέρων; Που μπορούν να καταγγείλουν αυτά τα φαινόμενα χωρίς να ρισκάρουν την καριέρα τους; Που;

Θέλετε μερικά παραδείγματα, έτσι για προβληματισμό;

• Πως μπορεί ένα στέλεχος σε θέση οδηγού διοικητή να πει ότι δεν μπορεί επί ένα μήνα να ΄χει ωράριο εργασίας 6 το πρωί με 21.00 το βράδυ; Που να πει ότι έτσι τίθεται σε κίνδυνο και η ζωή του διοικητή, αφού ο ίδιος νομίζει ότι έχει οδηγό-ρομπότ;

• Που να πουν ότι διοικητές χρησιμοποιούν προσωπικό και υπηρεσιακά για να κάνουν τα ψώνια τους στο σούπερ μάρκετ; Όχι της μονάδας τα ψώνια, εννοείται…

• Τι και σε ποιον να πουν όταν βλέπουν επιπλώσεις γραφείων να αλλάζουν, έτσι χωρίς λόγο και πανάκριβα κινητά και τάμπλετ να αγοράζονται με χρήματα της υπηρεσίας, τέτοιες εποχές;

• Που και σε ποιον να πουν ότι προσωπικό μονάδων χρησιμοποιούνται σε προσωπικές εργασίες ανωτέρων τους; Σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και εκτός ωραρίου υπηρεσίας, γιατί κατά τ΄ άλλα η υπηρεσία είναι πάνω απ΄ όλα…

• Και μετά απ΄ όλα αυτά τι να πούμε για άδειες που δεν δίνονται, για απαλλαγές που τις τρώει το “μαύρο σκοτάδι” και ακόμη παραπέρα για αυταρχικές συμπεριφορές που δεν συνάδουν με την ιδιότητα ενός αξιωματικού;

Τα γράφουμε όλα αυτά, γιατί με αφορμή το άρθρο του Militaire.gr για την υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας υπήρξε και υπάρχει ένας “κατακλυσμός” καταγγελιών. Διαπιστώσαμε ότι υπάρχει ένας απόλυτα δικαιολογημένος φόβος στα στελέχη των ΕΔ, όχι να κάνουν καταγγελίες σε δημοσιογράφους. Αλλά να αξιοποιήσουν τους μηχανισμούς που θεωρητικά υπάρχουν για να εκφράσουν τα παράπονά τους και να καταγγείλουν περιπτώσεις αυθαιρεσίας. Αν αυτοί οι μηχανισμοί λειτουργούσαν στην πράξη και δεν ήταν μόνο γράμματα και προτάσεις πάνω στο χαρτί, δεν θα χρειάζονταν να κάνουν σε κανέναν καμία καταγγελία.

Έχει επικρατήσει όμως -επαναλαμβάνουμε δικαιολογημένα- η λογική που λέει “αν μιλήσω θα μπλέξω”. Κι αυτή είναι η αλήθεια. Γιατί τα στελέχη των ΕΔ έχουν δει που κατέληξαν καταγγελίες συναδέλφων τους για όσα στραβά, ανάποδα και παράνομα κατήγγειλαν. Στο καλάθι των αχρήστων…Κι όσοι έκαναν τις καταγγελίες βρέθηκαν ακόμη και ενώπιον στρατοδικείων με κατηγορίες τόσο έωλες που κατέπεσαν χωρίς καν να εξεταστούν…Αλλά τα χρήματα για να πληρώσουν δικηγόρους τα έβγαλαν από την τσέπη τους, χρήματα που όχι μόνο δεν τους περίσσευαν, αλλά χρεώθηκαν κιόλας και κανένας δεν πρόκειται να τους τα επιστρέψει. Κι εκτός απ΄ αυτό, πέρασαν γενικώς άσχημα από την ημέρα που αποφάσισαν να κάνουν το αυτονόητο και να μιλήσουν.

Δυστυχώς όμως η σιωπή δεν βοηθά. Αυτό θα πρέπει με κάποιο τρόπο να το καταλάβουν τα στελέχη. Σιωπή σημαίνει απλά συντήρηση και εξάπλωση αυτών των κρουσμάτων αυθαιρεσίας.

Είχαμε πρόσφατα γράψει ότι έχουμε επίσης πάρα πολλές καταγγελίες από στελέχη που υποστηρίζουν ότι δέχονται τηλεφωνήματα από “συναδέλφους” τους που τους θέτουν…διλήμματα: “, ή μαζί μας ή απέναντί μας”! Είχαμε επισημάνει ότι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί αυτό το θέμα είναι να καταγγείλουν όσα γίνονται. Μόνο έτσι εξουδετερώνονται αυτές οι καταστάσεις…