Ο Τραμπ η Ελλάδα και ο ρόλος που πρέπει να διεκδικήσουμε για να μην είμαστε “κομπάρσοι”

Όσα είπε ο Ντόναλντ Τραμπ για την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου στις ΗΠΑ προκαλούν προβληματισμό σε πολλούς. Τι έχει πει ο Τραμπ;

”Δεν έχουμε καμιά δουλειά με την Ελλάδα. Ας αφήσουμε τη Γερμανία να ασχοληθεί με το θέμα αυτό, που άλλωστε το γνωρίζει καλύτερα. Ή ακόμα και τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τη Ρωσία”, έχει πει. Επίσης έχει ταχθεί υπέρ του Grexit. Και μας έχει χρησιμοποιήσει ως παράδειγμα προς αποφυγή αναφερόμενος σε θέματα οικονομίας και χρέους.

Το “ελληνικό άγχος” για το πως θα διαμορφωθούν οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι δικαιολογημένο. Ειδικά η κυβέρνση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχαν κι έχουν επενδύσει πολλά στην αμερικανική υποστήριξη που είχαν επί Ομπάμα. Και σε πολιτικό επίπεδο με τη μορφή δηλώσεων στήριξης και παρέμβασης για το θέμα του χρέους, αλλά και στρατιωτικά με την “άτυπη ασπίδα προστασίας” που παρέχουν οι ΗΠΑ και την “παραχώρηση” μεταχειρισμένου αμυντικού υλικού. Τι θα γίνει αν ο Τραμπ υλοποιήσει όσα έχει πει;

Κάποτε  πρέπει να καταλάβουμε ότι οφείλουμε να πάψουμε να περιμένουμε πως θα αποφασίσουν οι άλλοι να ασχοληθούν ή να μην ασχοληθούν μαζί μας. Και να βρούμε τρόπους για να ασχοληθούν όπως επιθυμούμε εμείς. Όσο μπορούμε να το πετύχουμε…Το βέβαιο είναι ότι έχουμε κάποια ατού που δεν μπορούν εύκολα να αγνοηθούν.

Ο Τραμπ όπως εύστοχα είπε σε τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ ο συνάδελφος Στρατής Αγγελής, είναι ένας “μαθητευόμενος πλανητάρχης”. Απ΄ όσα έχει πει ειδικά για τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής ελάχιστα θα πρέπει να τα θεωρήσουμε δεδομένα. Ο Τραμπ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας επικεντρώθηκε στο να υποσχεθεί ένα πράγμα σε απελπισμένες κοινωνικές ομάδες: δουλειές, δουλειές και πάλι δουλειές! Τα θέματα εξωτερικής πολιτικής είτε υπήρχαν στην ατζέντα του για να υπάρχουν, είτε τα χρησιμοποιούσε για να τα συνδυάσει με την υπόσχεσή του για δουλειές.

Η εξωτερική πολιτική που θα ακολουθήσει θα διαμορφωθεί στην πορεία. Αυτό θα πρέπει να το εκμεταλλευθούμε. Η Ελλάδα και η κυβέρνησή της θα πρέπει να υπενθυμίσει στην Ουάσινγκτον και στο σύστημα εξουσίας του Τράμπ, ότι “είμαστε μαγαζί γωνία”. Η μοναδική νησίδα ασφάλειας σε μια τεράστια περιοχή, που ξεκινά από τη βόρεια Αφρική και φθάνει μέχρι τα σύνορα με τη Ρωσία.

Θα πρέπει να επισημανθεί για ακόμη μια φορά ότι, στρατιωτικά η βάση της Σούδας αποτελεί ότι πιο πολύτιμο έχουν οι ΗΠΑ στην Μεσόγειο. Κάτι που δεν πρέπει να υποτιμήσουμε καθόλου, είναι η δυνατότητα που έχουμε να μιλάμε με άνεση με όλες τις χώρες της  ευρύτερης “γειτονιάς” μας. Ειδικά με τη Ρωσία.Αν αυτή η άνεση με τη Μόσχα ενοχλούσε το σύστημα Ομπάμα -και ειδικά τον ΥΠΑΜ Α.Κάρτερ- στον Τράμπ και το επιτελείο του ίσως να είναι πολύ χρήσιμο αν ο νέος πρόεδρος πράγματι εννοεί ότι θέλει μια “νέα εποχή” στις αμερικανορωσικές σχέσεις.

Με λίγα λόγια πρέπει να υπενθυμίσουμε την χρησιμότητά μας για τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή.Από την οποία οι ΗΠΑ είναι “καταδικασμένες” να παραμείνουν ,ότι κι αν πιστεύει ο Τραμπ.

Είναι νωρίς για να προκύψουν συμπεράσματα για την κατεύθυνση που θα ‘χει ο Ντόναλντ Τράμπ στην εξωτερική του πολιτική και στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Δεν χρειάζεται να τον περιμενουμε. Πρέπει εμείς πρώτοι να κινηθούμε, να χτίσουμε γέφυρες και να στείλουμε μηνύματα. Ο ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος έχει ήδη μια τέτοια γέφυρα με τον Ελληνοαμερικάνο Γ. Παπαδόπουλο συνεργάτη του Τράμπ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Για να ακριβολογούμε ενεργειακής εξωτερικής πολιτικής. Ο Παπαδόπουλος το καλοκαίρι επισκέφθηκε την Ελλάδα, αλλά κι άλλες χώρες της περιοχής όπως την Αίγυπτο. Κάτι που δείχνει ότι το ενεργειακό “παιχνίδι” στην περιοχή δεν αφήνει φυσικά αδιάφορο τον Τράμπ. Πρέπει να βρούμε κι άλλες διόδους κι επαφές στο νέο και άγνωστο είναι αλήθεια σύστημα εξουσίας του Ντόναλντ Τράμπ. Να διεκδικήσουμε τον ρόλο που μας αναλογεί κι όχι να αναμένουμε να μας δώσουν για ακόμη μια φορά ένα “ρολάκο κομπάρσου”.